"Rośliny są jak ludzie; potrzebują miłości, aby żyć, pokonywać choroby i umierać w spokoju."
"Rośliny nie umieją rozmyślać o sobie ani zgłębiać swej istoty;nie istnieje lustro, w którym mógłby się przejrzeć, wszystko co robią, robią nieświadomie. Rosną mimo woli, a ponieważ nie potrafią rozumować, ani marzyć ich rozwój pozbawiony jest znaczenia."
"Dopóki nie patrzy się na ludzi, ludzie nie istnieją, ukazują się tak jak postacie na ekranie telewizora, dopiero wtedy, gdy człowiek skieruję na nich wzrok. I żyją w jego myślach, aż nie zastąpi ich nowy obraz."
"Kiedy inni zwracają się do nas, kiedy na nas patrzą nic nam nie grozi. Nasze czyny są przez nich interpretowane w ten sam sposób, w jaki my interpretujemy ich zachowanie. Ludzie nie potrafią dowiedzieć się o nas więcej, niż my o nich."
"Człowiek interesu niczym ogrodnik pracą własnych rąk sprawia, że licha gleba staję się urodzajna; zraszając ją potem, który zcieka mu z czoła, tworzy coś wartościowego, wspaniałe miejsce, które służy nie tylko jego rodzinie, ale całemu społeczeństwu."
"Człowiek rodzi się nagi i nagi umiera i żaden księgowy nie zrewiduje księgi życia na naszą korzyść."
"Tylko telewizja wciąż przystawiała lustro do swojej nietrwałej, wiecznie zmieniającej się twarzy."
"Czasem tylko dzięki temu, że wierzymy w bajki, że przyjmujemy je za prawdę, możemy kroczyć naprzód na drodze postępu i pokoju".
"Oczy potrafią pieścić lepiej i dokładniej niż dłonie. Wzrokiem obejmuje się całość naraz. Dotyk zaś jest ograniczony tylko do jednego miejsca."
"Przeszłość okalecza człowieka, to wielkie bagno, w którym każdy może coś znaleźć."
hmm, czytałam tę książkę tak dawno temu, że nie pamiętam już nic, ale pamiętam, że często cytowałam z niej fragmenty całe. Czas odświeżania chyba nadszedł:)
OdpowiedzUsuń