„ Niepamięć jest zasadą snu. Niepamięć jest zasadą literatury. Literatura to zbiór zapisanych snów, biblioteka to jest wielki sennik, największa powieść realistyczna, to jest także ściśle zapisany i bardzo wyrazisty sen. Co nie jest wymówione zmierza do nieistnienia.”
„Życie jest jednorazowe i w swej jednorazowości produkuję silny, mityczny i nieubłagany głód powtarzalności.”
„Książek nie czyta się po to, by je pamiętać. Książki czyta się po to, aby je zapominać, zapomina się je zaś po to, by móc znów je czytać.”
„Biblioteka jest zbiorem snów zapomnianych, ale utrwalonych, jest szansą nieustannego powrotu, a każdy powrót może stać się pierwszym przyjściem.”
„W czytaniu, zapominanie jest równie ważne jak pamięć, powtórna, kolejna lektura, to nie jest żadne proste „przeżyjmy to jeszcze raz”, to ponowne uruchamianie snu, a sen choć już kiedyś śniony, zawsze jest nieprzewidywalny.”
„Literatura jest wiekuistym wychodzeniem ze snu i wchodzeniem w sen. Człowiek piszący jest zawsze na krawędzi, zawsze u progu tych światów, nawet w głębi pisania jest zawsze u brzegu pisania.”
„Podróżuje się do miejsc intensywnych, do miejsc silnie sugerujących istnienie ukrytego ładu, podziemnego języka, gotowości artykulacyjnej.”
„Wszystko jedno, czy ma się przed sobą sto lat, rok, czy tydzień, zawsze się ma przed sobą wszystko.”
„W ciekawości śmierci jest pewien rys pornograficzny, który każe tym, co jeszcze nie pomarli dociekać jak dalece ci, co pomarli, wiedzieli, że umierają.”
Ze specjalną dedykacją dla Anki Czytanki:)
OdpowiedzUsuń