"WIDNOKRĄG" Wiesław Myśliwski (zeszyt nr 7, książka 90)

„Ceną słów jest nasz los”

„Bóg to tylko inna perspektywa”

„Trwałość pamięci jest miarą rozpaczy, a rozpacz to przecież nic innego, jak dumny i cierpliwy związek człowieka z samym sobą”

 „Niezapominianie jest przestrzenią sumienia, a umieranie tylko przechodzeniem czasu w przestrzeń”

„Nie za wygląd się kocha, ale nie wiadomo za co”

„ Najciężej jest ruszyć. Nie dojść ale ruszyć. Bo ten pierwszy krok nie jest krokiem nóg, lecz serca. To serce najpierw rusza, a dopiero nogi za nim zaczynają iść. A na to nie tylko trzeba siły, ale i przeznaczenia, żeby przemóc serce i powiedzieć: to ruszam. A to dużo trudniej, niż powiedzieć, to umrę, choć trochę mniej, niż powiedzieć, to urodzę się.”

„Piękno jest skazane na naszą łaskę. Nie umie się samo bronić, milczy i jedynie gdzieś w środku goreje. I może tak milczące gorać przez wieki, nie zauważone, zadeptywane, póki ktoś nie dojrzy w nim swojej nadziei i swojej rozpaczy, komu wypełni pustkę życia.”

„Wszystko co żyje, jest nieledwie namiastką piękna, żeby nie powiedzieć, materią piękna. Musi przejść dopiero żeby stać się pięknem. W śmierci, jak w tyglu się wytapia i zostaje czysty kruszec. Inaczej zawsze będzie niedostatkiem, ułomnością, niespełnieniem.”

„Pamięć boi się swoich miejsc, pamięć jest chorobą wydziedziczenia”

„Zrozumienie jest trudniejsze od cierpienia. Kto wie, może to najwyższy stan cierpienia.”

„Naturą schodów jest ludzkie zmęczenie”

„Cóż ważniejsze jest od słów, wszystko się ze słów bierze, i nawet najkrwawsza bitwa toczy się o słowa, które po niej zostaną”

„Granice nie tak łatwo umierają, pamięć nieraz umrze, a granice żyją.”

„Każde zachwycenie jest jak deszcz”

„Nic nie znaczą słowa, które umierają”

„Idzie się wedle tego, co się  w sobie niesie. Inaczej się z płaczem idzie, inaczej z chorobą, inaczej ze złością, inaczej gdy się z poczty list niesie.”

„Wódka przypisana jest do nieszczęść jak skóra do ciała”

„Jedyna droga do tajemnicy prowadzi przez rozpacz. Można by wręcz powiedzieć, szczęśliwi, których stać na rozpacz.”

„Udręka niewiary jest najdotkliwszą z udręk”

„Na sny trzeba życiem zarobić i to nie raz gorzko. Och jak gorzko. Nie przyśni się ból, gdy na jawie nie boli. Nie przyśni się też miłość, jeśli na jawie się nie kocha.”

„Do miłości wiedzie cierniowa droga. Miłość to nie poryw. Nie otrzymuje się jej ot tak w darze. Miłość trzeba wytęsknić, wycierpieć i wypłakać”

„Tango to modlitwa dwóch serc do siebie.”

„To nie takie proste spojrzeć, gdy się spojrzeniem dotyka bólu.”

„Dotknięcie nie ma kierunku ani brzegów jak rzeka.”

„Niewiele przecież trzeba słów, żeby zamknąć w nich nasze przeznaczenie. I być może, ze wszystkich słów tylko te niedokończone są jak ziarna, kiełkują, rosną.”

„Domyślność ma jednak swoje granice”

„Myśli widzą na przestrzał, a oczy aby po wierzchu. Oczy niby patrzą, ale widzą, to co myślisz.”

„Nic nie zachęca tak do mówienia, jak pragnienie pocieszenia kogoś.”

„Może groby grobom same z siebie użyczają sobie lampki i kwiaty w dzień pamięci”.

Błogość nigdy nie jest jednoznaczna”.

„Oczekiwanie należy do natury widnokręgu.”