„DZIEDZICTWO ESTERY” Sandor Marai (zeszyt nr 8, książka 141)

„Bać można się tylko kogoś, kogo kochaliśmy lub nienawidziliśmy, kto był dla nas bardzo dobry, albo bardzo okrutny, albo świadomie niegodziwy.”

„Nie ma specjalnego powodu, aby umrzeć, jak nie ma specjalnego powodu aby żyć.”

„Beznadziejne miłości nigdy nie przemijają.”

„Idee są bezpieczniejsze i łatwiej zawiera się z nimi kompromisy”

„Po upływie pewnego czasu niczego już między ludźmi nie można uporządkować (…) człowiek żyje, łata z kawałków, poprawia, buduje, czasem niszczy swoje życie, lecz z upływem czasu dochodzi do wniosku, że ta całość to, co poskładał z błędów i przypadków, jest czymś niezmiennym.”

„Na imię coś w człowieku reaguje, bądź to z aprobatą, bądź też z dezaprobatą. Jest to odczucie pierwotne, niesprawiedliwie. Ale takie pierwotne odczucia określają nasze relacje ze światem, nasze sympatie i nienawiści.”

„Jego łzy były prawdziwymi łzami, ale nie rozpuszczały w nim niczego, co jest pamięcią lub bólem.”

„Człowiek przez całe życie milczy o czymś, co w tym jego życiu jest najważniejsze. Czasami umiera na to milczenie.”

„W tym życiu jest jakieś przekleństwo, wiele czasu upłynie nim człowiek je dostrzeże.”

„Porzucić kogoś przez roztargnienie to już więcej niż podłość.”

„Prawo wszędzie na świecie głosi, iż to, co zostało zaczęte, powinno być dokończone.”

„Trzeba kochać odważnie. Trzeba tak kochać aby nic nie mogło zrobić tej miłości, ani złoczyńca, ani niecny zamysł, ani prawo boskie czy ziemskie, nic.”

„Odwaga mężczyzny jest czymś śmiesznym w miłości. Miłość to dzieło kobiet. Tylko w tym jesteście wielkie. To nie prawda, że za miłość są odpowiedzialni mężczyźni. Musicie kochać heroicznie.”