„EWA LUNA” Isabel Allende (zeszyt nr 7, książka 112)

„Rzeczywistość nie ogranicza się do tego, co postrzegamy na powierzchni, ma też pewien wymiar magiczny i jeśli komuś przyjdzie ochota, może wyolbrzymiać ją i ubarwiać, by życie nie toczyło się tak monotonnie.”

„Śmierci nie ma. Ludzie umierają tylko wtedy, gdy się o nich zapomina.”

„Obrazy się zużywają, kolor przechodzi do oczu tych, którzy na nią patrzą. W ten sposób malowidła coraz bardziej, aż wreszcie znikają.”

„Mówiąc do rytmu łatwiej spamiętać opowieści, bo każda płynie własnym rytmem”

„Sztuka lepienie stanowi bowiem niebezpieczną pokusę: gdy już raz poznasz jej tajemnicę, nic nie stoi na przeszkodzie, byś odtwarzał wszystko , co przyjdzie ci do głowy, aż powstanie sztuczny świat, w którym sam się zgubisz.”

„Nie istnieje nic, co nie ma nazwy, milczenie wymazuje zdarzenia z pamięci, aż wreszcie odsuwa je w niebyt.”

„Nie dobrze jest być zależną od męża, ten kto płaci wymaga.”

„Mężczyzna i kobieta, w tym przypadku to bez różnicy, są modelami wszechświata  w mniejszej skali. Dlatego wszystkiemu, co dzieje się w sferze astralnej, towarzyszą zdarzenia w świecie istot ludzkich i każda osoba doświadcza związku z określonym układem, planem, zgodnie z podstawową konfiguracją, przypisaną sobie od chwili zaczerpnięcia pierwszego oddechu.”

„Człowiek musi mieć w domu własny ołtarzyk, żeby wydawać na świece, a nie na klechów.”

„Każdy prowadzi swoją własną wojnę, której końca nie widać, więc lepiej prowadzić ją z radością, żeby życie nie upłynęło na czekaniu na jakieś ostateczne zwycięstwo,  po którym dopiero można się poczuć się dobrze.”   

„Każdy człowiek rodzi się obdarzony jakimś talentem i szczęście lub pech w życiu polegają na tym, czy to odkryje i czy w świecie jest ten talent zapotrzebowanie, bo zdarzają się uzdolnienia bezużyteczne.”

„Seriale telewizyjne to kwestia wiary. Trzeba wierzyć i koniec. Jak zaczynasz to roztrząsać, odzierasz je z uroku i wszystko niszczysz.”

„Rozsypanie w garstkę kurzu, taki los spotyka ostatecznie każdego, kto jest pozbawiony dobrych wspomnień.”

„Rzeczywistość jest mgławicą, nie udaję nam się jej ogarnąć ani rozszyfrować, bo wszystko dzieję się równocześnie.”

„Możliwe jest tworzenie rzeczywistości na miarę własnych pragnień.”