„SENNOŚĆ” Wojciech Kuczok (zeszyt nr 8, książka 140)

„W resztkach świadomości legnie się poczucie winy.”

„Czas jest wrogiem zauroczeń.”

„Ludzie tak naprawdę mogą mieszkać tylko w innych ludziach, depresja to nic innego, jak bezdomność, na depresję cierpią ludzie, którzy nie mają w kim mieszkać.”

„By geniusz kłamstwa był przekonujący muszą być spełnione dwa warunki: zawsze mówić, to w co ludzie chcą wierzyć, i zawsze kłamać tak, żeby wierzyć sobie samemu.”

„Czyż nieodpowiedzialna przysięga nie jest kłamstwem w zarodku?”

„Cmentarz to złomowisko pamięci.”

„Niekochanym niewiele się przytrafia, ich nieżywe życia porastają pleśnią, ich dusze się duszą.”

„Rany to larwy blizn.”

„Śmiertelnie chorzy mają tę przenikliwość daną dzięki ostatecznej perspektywie, widzą więcej, a waga ich słów zdaję się precyzyjnie odmierzona.”

„Siedem jest grzechów głównych a najcięższym jest lenistwo. Pod wieloma imionami będzie się ono przed tobą maskować; jako posępnica albo melancholia będzie występować najłatwiej. Nie poddawać się gnuśności, jak raz cię dopadnie, nigdy nie opuści. Noce prześpisz, dnie przeziewasz, trudnościom umykając, wysiłku unikając, oślepniesz i ogłuchniesz na żywioły wszelkie. Robak roztoczy nad tobą opiekę. Zamiast radości poczujesz zazdrość wobec wszystkich, którym życie smakuje. Nie będziesz żył tylko pleśniał, z pleśnią na ustach dreptał w miejscu, cudzym pleśniom wrogi.”